خاطرات مثل موریانه هایی میمانند که تمام وجودم را احاطه کرده اند.

چه خاطراتی که زنده نمی شوند...

چه روزهایی که دلم میخواست تا اَبد تمام نشوند

وچه روزها که هر ثانیه اش یک سال زمان میبُرد...

 چه فکرها که آرامم کرد و چه فکرها که روحم را ذره ذره فرسود...

چه لبخندها که بی اختیار بر لبانم نقش بست وچه اشک ها که بی اراده از چشمانم سرازیر شد...

چه آدم ها که دلم را گرم کردند و چه آدم ها که دلم را شکستند...

چه چیزها که فکرش راهم نمی کردم و شد،وچه چیزها که فکرم را پُر کردو نشد...

چه آدم ها که شناختم 

وچه آدم ها که فهمیدم هیچگاه نمیشناختمشان .

وچه ...................................

بـمـــــانـد .