خودکشی

تمام میشوم و از نو شروع..

مانند آهنگی که روی تکرار است

ساعت ها پخش میشوم

در فکر

بی حرکت

بی توجه

بی آنکه بدانم کجا و چه و که هستم.

من نه بازی نهنگ آبی، بلکه خود نهنگی ام که میل به تمام شدن دارد، در شبی که تنهایی، پیشنهادی در گوشم ،زمزمه میکند، وای که چه وسوسه انگیزی تو ای مرگ.

یادم می آید کودک تر که بودم

مادرم مرا در آغوش میگرفت و میبوسید ،

پدرم مثل کوه پشتم بود

و زندگی مانند مربای بالنگ ،شیرین و زیبا بود.

کاش آدم ها باهم دوست بودند و قلب ها زبان داشتند و بی زبانها ،بدبخت نبودند.

محتاج یک بیخیالیِ زیاد با چشمانی خمار و خودنوازیِ موهایم هستم و دیدن شهر از ارتفاع .

کوچ کلمه ی کوچکی ست اما هزاران معنی دارد.